Het zou wel mooi zijn als we net wat meer deden dan we tot nog toe hebben gedaan. Ik zeg ‘we’, maar niet zoals de politieagent die wanneer jij iets stouts doet opmerkt: ‘Wat zijn we aan het doen?’ Ik heb het dus ook over mezelf. Ook ik heb (bescheiden) bijgedragen aan de klimaatcrisis waar we nu met z’n allen alsmaar duidelijker middenin zitten. Vaak en veel vlees eten. Lang en lekker douchen. Naar de andere kant van de wereld reizen. Nou ja, al die dingen die ons leven zo leuk en makkelijk maken, maar tegelijkertijd het leven op deze planeet – zo weten we nu – op het spel zetten. Wat kun je doen, als mens alleen en als medewerker of manager van een bedrijf als Achmea? Het begint allemaal met anders kijken. Bijvoorbeeld naar paradoxen. Daar zijn we gek op in mijn tak van sport, de filosofie. Paradoxen zijn tegenstellingen die eigenlijk geen tegenstellingen zijn, maar valse keuzes of schijnbare tegenstrijdigheden. Voor wat betreft duurzaamheid creëren we in ons hoofd vaak een tegenstelling tussen ofwel all the way gaan, ofwel helemaal niets doen. Ofwel je leeft 100% ‘ethisch’ & verantwoord; ofwel je blijft honderdtwintig op de snelweg aantikken, in fossiel denkende bedrijven beleggen, met grote lappen dood vlees barbecueën, en ‘als het straks weer mag’ de aarde overvliegen. Immers: als ik het niet doe, doen anderen het wel; dus mijn brave gedrag alleen haalt toch niks uit en ook mijn ‘foute’ gedrag legt nauwelijks gewicht in de schaal.